ANNE KAFAMDA BİT VAR

 

KÜNYE

Kitap Adı: Anne Kafamda Bit Var- 12 Eylül Anıları

Yazarı: Tarık Akan

Basım: Can Yayınları- .Basım- 2019

Sayfa:  149

Tür: Roman-Anı

İNCELEME:

Sinema sanatçısı Tarık Akan, 12 Eylül 1980 askeri darbesinin hemen ardından, 1981 başlarında Almanya’da yaptığı bir konuşma nedeniyle yurda dönüşünde hemen tutuklanır. Tutuklanma nedeni sağ görüşlü bir gazetenin manşete çıkardığı yanlı ve yalan haberdir. Böylece uzun bir yargılanma süreci başlar. Siyasi şube, sorgulamalar, itilip kakılmalar, aşağılanmalar, soğuk hücreler, bitli fareli koğuşlar, sağcılar, solcular, devrimciler, idamlıklar…

Uzun zaman sonra aklanıp serbest kalan Tarık Akan, ardan yıllar geçse de o günlerin baskılarını ve acılarını unutamaz ve yaşadıklarını kaleme alır. Bu kitap o zorlu günlerin anılarıdır.

Kitao aynı zamanda dönemin önemli yönetmenleri olan Atıf Yılmaz, Şerif Gören, Zeki Ökten’den ve daha tanınmış pek çok kişi ve olayla ilgili de anılar barındırıyor. Yılmaz Güney cezaevindeyken gizli saklı çekilen Yol filminin de serüveni sayfalar arasında okuyucuya anlatılmış.

Dönemin zorluklarını ve yaşanan acıları tüm samimiyeti ile kâğıda dökmüş Tarık Akan. Yaşadıklarını, hissettiklerini, sağlam durmaya çalışarak verdiği mücadeleyi okurken ben çok etkilendim. Okumanızı öneririm.

 

KİTAPTAN SEVDİĞİM ALINTILAR:

 

“Ürpermiştim. Aklımdan peş peşe ve hızla binlerce şey geçiyordu; ne düşüneceğimi, nasıl davranacağımı kestiremiyordum. Korkumu, heyecanımı bir yana koysam bile bütün bu olup bitenleri kendime konduramıyordum. Burada böyle çaresizce oturmayı hazmedemiyordum. Kişiliğimle, onurumla oynanıyordu ve ben hiçbir şey yapamıyordum."

 

'Tutuksuz yargılanmasına' diyordu savcı. O an heyecanım, telaşım bitti. Duygularım tükendi. Her şeyim bitti. Kendimi çuval gibi hissettim. Sevinemedim bile.

 

“Müdür, ‘Bak Tarık, bize yalan söyleme… Seni ezeriz!’ dedi. İşte bu ‘ezeriz’ sözü dokundu. İçime oturdu. Sinek miydim ben? Soruyu yanıtlamadım.”

 

“Herkes birbirinin yaşamından habersiz, bir yol tutturmuş gidiyordu, kimse kimsenin umurunda değildi; kimse böyle bir çaba içinde de değildi. Derin bir nefret duydum.”

 

“Üç gün evden çıkamadım. Üç gün de her fırsatta, günde dört beş kez annemin önüne çömeldim, dizlerine yaslandım, birlikte kafamda bit aradık. Ne bit bulduk ne sirke.”