TATAR ÇÖLÜ

 

KÜNYE

Kitap Adı: Tatar Çölü

Yazarı: Dino Buzzati

Basım: İletişim Yayınevi - ekitap

Sayfa: 232

Tür: Roman

İNCELEME:

Tatar Çölü bekleyişin, umut etmenin, alışkanlıkların esiri olmanın, umutların kayboluşunun ve harcanan bir ömrün romanı. Giovanni Drogo’nun otuz yılının öyküsü.

Askeri okulu bitiren Teğmen Drogo ilk görev yeri olarak, ıssızlığın ortasında, kuzeyinde Tatar çölünün bulunduğu Bastiani Kalesine atanır. Yola çıka ve kaleye varır.  Drogo ilk başta burada kalmak istemez. Geri dönmek istese de bunun askeri kariyerine zarar vereceği düşüncesiyle zorunlu süreyi tamamlamaya, sonrasında buradan ayrılmaya karar verir.

4 aylık süreyi tamamlasa da kaleye ve oradaki tekdüze yaşama alışır. Ayrıca bu kale ve içindeki askerler bu ıssız yere nedensiz kurulmuş olamaz. Çölün derinliklerinden Tatarların bir ordu toplayacakları ve kaleye saldırı düzenleyeceklerini, o ve askerlerin kaleyi ve hattı kahramanca savunarak kariyerleri için büyük bir başarı imzası atacaklarına dair bir düşünce beslemektedirler. Bu umut bir süre sonra varoluşlarının tek amacı olmuştur. Tüm hayallerini, yapmak istediklerini bu hedef sonrasına erteler.

Peki bu saldırı gerçekleşecek midir? Drogo bu başarıya imza atabilecek midir?

Bir ömrün üzerine harcandığı bu bekleyiş gerçekleştiği, orduların kalenin görüş alanına girdiği gün Giovanni Drogo güçten düşmüş ve çok hasta yatmaktadır. Kalede telaşlı hazırlık devam ederken o tedavi için şehre gönderilmek üzere bir arabaya bindirilir.

Drogonun yiten umutları, yaşadığı hayal kırıklığı ve yalnızlık duygusu üzerimize çökerken biz de kendimizi hayatta aldığımız kararlar, sıkı sıkıya tutunduğumuz amaçlar ve üzerine inatla gittiğimiz alışkanlıklar üzerine sorgular buluyoruz.

Kitap biraz ağır tempoda ilerliyor, durağan bir atmosferi var. Yine de verilen mesajlar ve duygu geçişi açısından başarılı bir kitap.

Dipnot: Ben kitabı e-kitap uygulamasından okudum.

 

KİTAPTAN SEVDİĞİM ALINTILAR:

 

“Belirli bir zamanda, arkamızda bir kapı kapanır, kapanır ve bir şimşek hızıyla kilitlenir; geri dönecek zaman kalmamıştır.”

 

"Muhakkak farklı bir şeyler olagelmeli, öyle bir şey ki, insan, 'artık sonuna gelmiş olsam bile beklemeye değmiş,' diyebilmeli."

 

“Haydi biraz cesaret Drogo, bu senin son kağıdın, ölümün karşısına bir asker gibi çık ki, hiç olmazsa kandırılmış yaşamın güzel bitsin. Yazgıdan intikamını al, kimse sana kahraman ya da buna benzer bir şey demeyecek ama işte tam da bunun için böyle yapmaya değer. Gölgenin sınırını, resmi geçitteymiş gibi dimdik, kararlı bir adımla aş, hatta becerebilirsen gülümse. Sonuçta vicdanın çok rahatsız değil…”

 

"İnsanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur.”

 

“İşte tam da o dönemde, Drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, diğerlerinin bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti."