HIZLANDIKÇA AZALIYORUM

 

KÜNYE

Kitap Adı: Hızlandıkça Azalıyorum

Yazarı: Kjersti Skomsvold

Basım: Jaguar Kitap – e-kitap

Sayfa: 132

Tür: Roman

İNCELEME:

Hızlandıkça Azalıyorum / Kjersti Skomsvold

İskandinav edebiyatından Hızlandıkça Azalıyorum, Norveç’te ilk kitap ödülü almış. İsmi ve kapak tasarımıyla dikkatimi çeken kitap yazarla tanışma kitabım oldu.

Yapayalnız, silik, kimsenin farkına varmadığı, yaşlı bir kadın Mathea. Hayatın içinde yok gibi. Sadece kocası Epsilon var, tüm dünyası o. Ölümden korktuğu kadar yaşamaktan da korkan ancak hayatının yavaş yavaş sonlarına yaklaştığının da farkında bir kadın. Bu farkındalıkla hayatını ve ölümü sorguluyor.

Öyle yalnız ki birinin saati sorma umudu ile dışarı çıkıyor. Çocuğu olmamış, sahiplendikleri köpekleri Stean ise ölmüş. Tezgahtardan, açamadığı reçel kavanozunun kapağı için yardım isteyemeyecek kadar çekimser. En büyük hikayesi kendisine yıldırım çarpması ki Epsilon da hayatına böyle giriyor. Kendinden bir iz kalsın diye bir zaman kapsülü hazırlayıp bahçeye gömüyor. En büyük korkusu ise yalnız ölmek. Ancak aklındaki daimi düşünce de ölüm… Ölüm ilanını ve mezar taşını tasarlıyor.  Hayatının merkezindeki kocası Epsilon’a yüklediği anlamı sorgulamak zorunda kalmasıyla her şey kayıp gidiyor.

Yalnızlık ve ölüm temasının hakim olduğu, sade bir dille yazılmış su gibi akan bir kitap. Ancak aralarda öyle cümleler var ki durup üzerinde düşünüyorsunuz, kimi zaman buruk, kimi zaman tatlı bir gülümsemeyle. Biraz karamsar biraz mizahi bir üslubu var yazarın. Karakterin yaşanmışlığıyla empati kurabilenler için oldukça etkileyici. Bitirdiğimde kitabın bir süre elimde kaldığı ve etkisini hemen atamayıp düşündüğüm bir kitap oldu.

 

KİTAPTAN SEVDİĞİM ALINTILAR:

 

“Yeryüzünde yaşadığın her mutlu an kederle ödenmek zorundadır.”

 

“Şimdi de sanırım kendimi bir birey olarak düşünmeyi aşmam ve bütünlükle özdeşleştirmem gerekiyor, ama yapamıyorum bir türlü, bütünün bundan daha fazla dışında olmam imkansız.”

 

“Ama hayal kırıklığına uğramak yerine mutlu olmak için, kendimi başkalarına bağımlı bir duruma getirmemem gerektiğini söylüyorum kendime. Mutluluğunu kendin yaratmalısın…”

 

“Buna değer mi bilmiyorum, hayat yaşamaya değer mi bilmiyorum. Bunu ölmeden bilemem. Büyük olasılıkla öldükten sonra da bilemem.”

 

“İnsanın bir şeyle uğraştığı için yalnız olmadığını düşünmek tümüyle kendini kandırmak, ama en önemlisi hiç kimsenin senin yalnız olduğunu düşünmemesi.”