ERMİŞ

 

KÜNYE

Kitap Adı: Ermiş

Yazarı: Halil Cibran

Basım: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları– 19.Basım- 2022

Sayfa: 54

Tür: Felsefe-Düşünce

İNCELEME:

Lübnan asıllı Amerikalı yazar, şair ve ressam Halil Cibran’ın Ermiş isimli kitabı şiirsel bir dille yazılmış felsefi bir eser.

Kitapta El Mustafa isimli bir ermiş 12 yıl boyunca kaldığı Orphalese adasından kendi yurduna gitmek üzere ayrılma kararı alır ve gemisinin hazırlanmasını bekler. Uzun yıllar kendisine yurt olmuş bu kentten ayrılmadan önce Ada halkı son bir kez bu filozofun bilgi birikiminden yararlanmak ister. Ada halkı sorar Ermiş cevap verir.

Aşk, evlilik, suç, yasalar, iyi-kötü, dostluk, din, ölüm, alma-verme, özgürlük, çalışmak, acı, akıl, zaman gibi hayata ve insanlığa dair birçok farklı konu da sordukları sorulara hoşgörü ve sevgi çerçevesinde şekillenmiş cevaplar alırlar. Son olarak Ermiş veda konuşmasını yapar ve gemisi ile yoluna devam eder.

Her konunun ayrı 26 başlık halinde ele alındığı eser hayata dair kısa nasihatler içeriyor. Düşündürücü ve geliştirici bir eser. Özellikle de genç yaş grubunda okunması verdiği öğütleri değerlendirme konusunda daha faydalı olacaktır.

Anlatım dili şiirsel olduğundan, düz yazıya çevrilirken kurulan devrik cümleler biraz cümle anlamını belirsizleştiriyor. Bu durum bazen bir cümleyi tekrar okumayı gerekli kılıyor. Eser çok kısa olmakla birlikte yavaş ve anlayarak okunmalı.

Benim ilk okuduğum Halil Cibran eseriydi. Şahsen benim kendi düşünce sistemimde yazara katılmadığım bazı konular olsa da -özellikle suç ve ceza konularına yaklaşımı bana doğru gelmedi- genel çerçevede hayata yönelik bir rehber ve öğreti olarak değerlendirilebilecek faydalı bir eser. Tavsiye ederim.

 

KİTAPTAN SEVDİĞİM ALINTILAR:

 

“Dün, bugünün anısından ve yarın, bugünün düşünden başka bir şey değildir.”

 

“Bu hep böyledir, sevgi kendi derinliğini bilmez ayrılık vakti gelip çatana kadar.”

 

“İhtiyaçları değişir insanın fakat sevgisi ve sevgisinin ihtiyaçlarının karşılandığını görme arzusu değişmez.”

 

“Malınızdan mülkünüzden verdiğinizde pek fazla bir şey vermiş sayılmazsınız. Gerçekten vermek kendinden vermektir."

 

“Sevinç ve keder; birlikte gelir. Biri sofranızda sizinle otururken, diğeri yatağınızda uyumaktadır.”

 

“Çünkü aşk taçlandırdığı gibi çarmıha da gerer sizi. Hem besler, büyütür hem de budar sizi.”

 

“Ama yükleyemezsiniz pişmanlığı masumların yüreğine, suçlularınkinden de kaldıramazsınız. O çağrılmadan çalacaktır kapıları geceleri, insanlar uyanıp kendilerine baksın diye.”

 

“Bir zorba özgür ve gururlu olanlara nasıl hükmedebilir, eğer onların kendi özgürlüklerinde bir zorbalık, kendi gururlarında bir utanç yoksa?”