DUL

 

KÜNYE

Kitap Adı: Dul

Yazarı: Jean-Louis Fournier

Basım: Yapı Kredi Yayınları– 9.Basım- 2023

Sayfa: 112

Tür: Anlatı - Anı

İNCELEME:

"Artık dulum. 12 Kasım günü Sylvie öldü.”

diye başlıyor kitap. Yazarımız Jean Louis Fournier’in 40 yıllık eşi Sylvie’nin ölümü sonrası kaleme aldığı anılardan oluşuyor Dul. Anlatı türünde işlenmiş. Kimi bir sayfa kimi bir ya da birkaç cümleden oluşan düşünceler, anılar, itiraflar, pişmanlıklar.

Fournier hep eşinden önce ölmek istemiş ve bunu da sürekli dile getirirmiş Ancak kaderin farklı planları olacak ki eşi ondan önce davranmış. 40 yıl, kimi için bir ömür. Onlar bu sürede evli kalmayı başarmışlar ve bunu huzur, mutluluk ve aşkla yapmışlar. Bunca süre boyunca sevgiyle hayatı paylaştığınız kişi bir eşten fazlası oluyordur muhtemelen. Hayata tutunacak bir dal, hatta belki kendinizden bir parça.

Ve kaybı ile büyük bir acı ve yas süreci yaşıyor. Kitabı yazmasının sebebi ise ne kendini ne Sylvie’yi ne de yasını anlatmak. Bu sebebi şöyle açıklıyor:

"İkimizi birlikte yaşatmak için yazıyorum. Kitaplarda, yazar ne isterse o olur, patron odur, hayat öyle değildir. Salpêtriére Hastanesi'nin bütün o sofistike makinelerinin yapamadığını ben sözcüklerle yapıyorum. Seni diriltiyorum."

Gerçek dünyada birlikteliklerini daha uzun yıllara taşıyamayan Fournier bunu bu kitapla yapmak istemiş belli ki. Onu yanında hissetmek istemiş. Bunu her yazıda okuyucuya da hissettirmiş.

“Kimliğini buldum, fotoğrafın güzel çıkmış, kendi kimliğimle birlikte cüzdanıma koydum; iki fotoğraf üstüste gelecek şekilde yerleştirdim; hiç olmazsa orada birlikteyiz.”

Duygularını çok sade ve yalın şekilde anlatmış. Kendisi buhranlı, arabesk bir dil kullanmasa da, hatta yer yer esprilerle havayı dağıtmaya çalışsa da anlatı o kadar gerçek ve his yüklü ki özellikle kitabın ilk yarısında çok duygulandım. Kısacık bir kitap olabilir ancak ben tek solukta okuyamadım ve gözlerim dolu dolu halde bir es vermem gerekti. İkinci yarısı daha ılıman bir havada geçti. Kimbilir belki yazar da bu acıyla yaşaması gerektiğini kabullendiğindendir.

Dul benim için arkada kalmışlığın, yalnızlığın ve hüznün kitabı olarak kalacak. Ama okuduğum son Fournier kitabı olmayacak. Taze acıların üzerine olmasa da okunması gereken kitaplardan olduğunu düşünüyorum.

 

KİTAPTAN SEVDİĞİM ALINTILAR:

 

“Devamlı akan su durduğunda serinliği özlenir, yanan ışık söndüğünde aydınlık özlenir ve insan karısını kaybettiğinde de onu ne kadar çok sevdiğini anlar. Anlayabilmek için en kötüsünün başa gelmesini beklemek ne acı. Neden mutluluğu, ancak çekip giderken çıkardığı sesle tanıyabiliyoruz?”

 

“Çok tuhaf, insanlar büyük bir mutsuzluk yaşayanlara mutluluktan bahsedemiyor.”

 

“Seni benim vücudumdan kesip aldılar, beni uyuşturmadan. Yarımı benden aldılar, en güzel yarımı. Yeniden çık diye senin parfümünle suluyorum kendimi.”

 

“En korkuncu, yalnız başıma ölecek olmam. Beni rahatlatmak, elimi tutmak, gözlerimi kapamak için yanımda olmayacaksın.”

 

“Artık, her sabah yalnız uyanıyorum. Uyanır uyanmaz aklıma gelmiyor öldüğün, sanki her sabah tekrar ölüyorsun.”

 

“İyi bir hatıra iyi bir şarap gibidir, yalnız içmemek gerekir. Akranlarımın birer birer öldüğünü gördükçe, beni en çok, "hatırlıyor musun?" diye sorabileceğim kimsenin kalmayacağı gün korkutuyor.”